سڀ کان پهرين ذميداري۔۔۔۔۔۔۔۔

هڪ ڊاڪٽر تڪڙو تڪڙو اسپتال داخل ٿيو ۽ ڪنهن سان ملڻ کان سواءِ ئي تڪڙو لباس تبديل ڪري آپريشن ٿيٽر ڏانهن روانو ٿيو۔۔۔ ڇو ته کيس فون ڪال ڪري ايمرجنسي ۾ گهرايو ويو هو۔۔۔

آپريشن ٿيٽر جي دروازي تي هڪ ضعيف ماڻهون ويٺو هو۔۔ جيڪو کيس ڏسندي ئي اٿي بيٺو ۔۔ ۽ کائنس ڪاوڙ ۾ پڇيائين۔۔۔ ”تو اچڻ ۾ ايترو وقت ڇو لاتو ۔۔ توکي خبر نه هئي ته منهنجي پٽ جي زندگي خطري ۾ آ۔۔ ۽ توکي پنهنجي ذميداري جو احساس آهي۔۔؟“

ڊاڪٽر مسڪرايو ۽ جواب ڏنائين۔۔ ”معاف ڪجو مان اسپتال ۾ نه هيس ۔۔ بس جيئن ئي مون کي ڪال ملي تيئن ئي تڪڙو پهتو آهيان۔۔ اميد ته توهان صبر ڪندو ۽ مون کي ڪم ڪرڻ ڏيندو۔۔“

همراه وڌيڪ ڪاوڙ ۾ چيو۔۔ ”صبر ڪريان۔۔ جيڪڏهن منهنجي پٽ جي جاءِ تي اندر تنهنجو پٽ هجي ها ته تون صبر ڪرين ها۔۔ ؟“

ڊاڪٽر مسڪرائيندي جواب ڏنو۔۔”پاڪ ڪلام فرمائي ٿو ۔۔۔ توهان کي مٽي مان پيدا ڪيو ويو آهي ۽ مٽي ۾ ئي دفن ڪيو ويندو۔۔ الله پاڪ مهربان آهي۔۔ زندگي موت ان جي هٿ ۾ آهي ۔۔۔ ڊاڪٽر ته صرف وسيلو آهي ۔۔ توهان رب پاڪ کان پنهنجي پٽ جي زندگي لاءِ دعا گهرو۔۔۔“

والد هڪ دفعو وري ڪاوڙ ۾ چيو۔۔۔۔ ”ٻين کي مشورو ۽ نصيحت ڏيڻ سولو ڪم آهي۔۔“

آپريشن ڪجهه ڪلاڪ هليو ۽ ڊاڪٽر آپريشن جي ڪاميابي سان ٻاهر آيو۔۔ ”خدا جو شڪر ادا ڪريو۔۔ توهان جو پٽ هاڻي بهتر آهي۔۔ “ ڊاڪٽر مريض جي والد جو جواب ٻڌڻ کانسواءِ ئي تڪڙو ٻاهر نڪتو ۽ ويندي ويندي ٻيهر چيائين۔۔۔”توهان کي ڪا پريشاني هجي ته نرس سان رابطو ڪجو۔۔“

ڀرسان ئي موجود نرس کان مريض جي والد پڇيو۔۔ ”ڊاڪٽر ايترو تڪڙو ڇو ويو هليو۔۔ مون کي پنهنجي پٽ بابت کائنس اڃان پڇڻو هيو۔۔۔“

نرس ڀريل اکين سان جواب ڏنو۔۔”ڊاڪٽر جو پٽ ڪالهه روڊ ايڪسيڊنٽ ۾ وفات ڪري ويو هو۔۔ ۽ سندس جنازي نماز ٿيڻ کان اڳ ئي کيس فون ڪري هن آپريشن لاءِ گهرايو ويو هو۔۔ هاڻي جڏهن توهان جو پٽ جو آپريشن ڪري چڪو ته هن کي پنهنجي پٽ جي جنازي ۾ شرڪت ڪرڻي هئي۔۔۔“

سبق: ڪنهن به قصوروار نه سمجهو۔۔ ڇو ته توهان کي ناهي خبر ته انهن جو ڪهڙو حال آهي۔۔

سنڌ سلامت تان کينل